PEYGAMBER EFENDİMİZE SALÂVAT GETİRMENİN ÖNEMİ

Peygamberimiz (s.a.v.)’in adı anıldığında O’na salat ve selam göndermenin fazileti ve ahirette Peygamberimizin (s.a..v) şefaatine vesile olacağı konusunda Ehl-i Sünnet alimleri görüş birliği içerisindedir.

Resulullah’a (s.a.v.) salat ve selam göndermek çok hayırlı ve mübarek bir iştir. Bunu çok yapanın Allah (c.c.) ahirette mevkisini yükseltir.

Peygamberimizin (s.a.v.) hadislerine göre, Resulullahın (s.a.v.) adı anıldığında O’na salat ve selam göndermeyenler, ahirette büyük bir hayırdan mahrum kalırlar.

Kur’an-ı Kerimde: "Şüphesiz Allah ve melekleri Peygambere salat ederler. Ey iman edenler! Siz de O’na tam bir teslimiyetle salat ve selam edin!.." Buyruluyor.  (Ahzap Suresi, ayet: 56)

Bu ayeti delil alan Ehl-i Sünnet âlimlerine göre; Kişinin ömründe bir defa salavat getirmesi farzdır.

Peygamberimizin (s.a.v.) ismini duyan kişinin ilk duyuşunda salavat getirmesi vaciptir.

Aynı yerde Efendimizin (s.a.v.) ismi tekrarlanırsa, ilk salavattan sonraki salavatları getirmesi ise sünnettir.

Peygamber Efendimiz (s.a.v.) bir keresinde minbere çıkarken, Bir adım çıktı, "Amin.." dedi; Bir adım daha çıktı, yine "Amin.." dedi; Bir adım daha çıktı, yine "Amin.." dedi.

Hutbesi bittikten sonra: Sahabeyi kiram "Yâ Rasûlallah! Minbere çıktığınız zaman amin dediniz, her adımınızda bunu tekrar neden söylediniz?" diyerek sebebini sordular.

Efendimiz (s.a.v.): "Cebrail (a.s.) geldi ve “Annesi, babası veya sadece onlardan biri hayattayken onlara ulaşmış bir evlat, (onlara güzel hizmet edip, onların hayır duasını alıp) cenneti kazanamadıysa ona yazıklar olsun, burnu yerde sürtünsün!” dedi, ben de amin dedim.” 

            "Yine Cebrail(a.s.): “Sen peygamber olarak bir insanın yanında anıldığın zaman, sana salat-ü selâm getirmez ise; ona yazıklar olsun!.. Onun burnu yere sürünsün!” dedi.  Ben de ona amin dedim."

"Yine Cebrail(a.s.): “Ramazana eriştiği halde bir insan, ramazanın feyzinden, bereketinden istifade edememiş, ramazan gelmiş-geçmiş de hâlâ Allah'ın mağfiret ettiği bir kul olamamışsa, Allah'ın affını, mağfiretini kazanamamışsa, yazıklar olsun o kula!.. Onun burnu yerde sürünsün!"' diye  dua etti.  Ben de ona amin dedim” buyurdu.

(Buharî, el-edebu’l-müfred- 1419/1998, Riyad- 1/338;   Taberanî-evsat- h. no: 8994; Bezzar, h. no: 1405; Mecmau’z-zevaid, 10/164)  

Peygamber Efendimizden  (s.a.v.) salavat hakkında bir birkaç hadis-i şerif daha aktaralım.

"Yanında ben anıldığım halde üzerime salavat getirmeyen kimsenin burnu yerde sürtülsün hakarete uğrasın."  (Tirmizi, Nevevî)

"Kıyamet günü bana en yakın olanınız ve şefaatime hak kazananınız, benim üzerime en fazla salavat getirenlerinizdir." (Tirmizi)

"Her kim benim üzerime salavat getirirse, Allah bu yüzden ona on misli mağfiret eder." 

(Ebu Davud)

“Asıl cimri, yanında ismim anıldığı halde bana salavat getirmeyendir.” (Tirmizi)

Bu vesile ile biz de Efendimiz sallallahü aleyhi ve selem’e bir kez daha salavat getirelim.

ALLAHÜMME SALLİ ALA SEYYİDİNA MUHAMMEDİN VE ALÂ ÂLİ MUHAMMED 

                          
                            Selam ve dua ile,                                      
                                                               Muammer Yeşiltepe  (28.01.2016)

Devamını Oku

KADIN VE ERKEĞİN AYNI ORTAMDA BİR ARADA OLMASI DURUMU

Gözün haramdan korunması farzdır. Buna erkeklerin de kadınların da dikkat etmesi gerekmektedir.

Birbirleriyle evlenmelerinde dinî bakımdan sakınca olmayan erkek ve kadın birbirlerine nâ mahremdirler. Nâ mahrem kişilerin zorunlu olmadıkça tek başlarına bir araya gelmeleri dinimizce uygun değildir.  

Geçimini temin etmek için çalışmak zorunda kalma gibi bir sebeple veya alış-veriş gibi sebeplerle bir araya gelme durumu hâsıl olursa; aynı ortamda bulunma, konuşma ve muhatap olma gibi zorunlu ilişkilerde nâ mahrem olan kişiler bakışlarını kontrol altında tutmalılar ve birbirileriyle göz göze gelmemeye dikkat etmelidirler. Şayet dikkatsizlik sebebiyle ve istemedikleri halde göz göze gelmişlerse, bakışlarını edeple birbirilerinden kaçırmaları gerekmektedir.

Bir zaruret olmaksızın bakışlarını devam ettirmeleri, karşı tarafa dikkatli, kasıtlı ve alımlı bakmaları yasaklanmıştır.  

Ayet-i Kerimede Allah celle celalühü şöyle buyurmaktadır: “(Ey Resûlüm!) Mü’min erkeklere söyle; gözlerini (haramdan) sakınsınlar ve ırzlarını korusunlar! Bu, onlar için daha temizdir. Şüphesiz ki Allah, (onların) yapmakta oldukları şeylerden hakkıyla haberdardır.” (Nur Suresi, Ayet: 30)  

Zaruret halindeki iletişimlerde erkek ve kadının dikkat etmesi gereken hususlar vardır.

Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in mahremi olmayan kimi kadınlara selam verdiğini ya da onların selamını aldığını gösteren uygulama örnekleri vardır.

Bu örnekler göz önüne alındığında bir erkeğin bir kadınla selamlaşmasına; o kadınla bir akrabalık bağı bulunması yahut bir iş veya bir ihtiyaç nedeniyle bir araya gelme zorunluluğunun bulunması ya da kadınların topluluk halinde olması durumunda cevaz verilmiştir.

Bir erkeğin kendisine nikâhı düşebilen yabancı bir kadınla; bir kadının da baba, kardeş ve amcaları gibi mahremleri sayılan erkeklerin dışında diğer erkeklerle tokalaşması caiz görülmemektedir.

Bu hususta Resul-i Ekrem Efendimiz (s.a.v.)’in nasıl hareket ettiği bizim için şaşmaz bir ölçüdür. Efendimiz (s.a.v.), kendisine bîat için gelen sahabî hanımlara şöyle buyurmuşlardır:

“Ben kadınlarla tokalaşmam.” (Neseî, İbni Mâce)

Aişe (r.a) validemiz:

"Vallahi Allah Rasûlünün eli aslâ bir kadının eline değmedi. O kadınlarla sözle biatleşti." demiştir. (Kurtubî)

Bir kadının bir erkekle iletişim kurmasında zaruret var ise hem kadının hem de erkeğin gerek giyim gerekse davranış biçimi konusunda dikkatli olması gerekmektedir. Bu hususa dikkat edilmediği takdirde birbirine meyilli yaratılmış olan kadın ve erkeğin nefsanî arzularının devreye girme ihtimali vardır. Bu ihtimal sebebiyle de fitne çıkma olasılığı yüksektir. Çünkü nefis ve şeytan boş durmamakta ve insan için daima hile ve tuzak hazırlamaktadırlar.  

Bu konuda Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Şöyle buyurmuştur:  

"Bir erkekle (yabancı) bir kadın baş başa kaldığında onların üçüncüsü şeytandır. (şeytan mutlaka aralarına girer ve fitneye sebep olur) "(Tirmizî  "Sahîhu'l-Câmi'; hadis no: 2165)

Dinimizde bir erkeğin bir kadına, bir kadının da bir erkeğe sürekli bakması şehvet sayılmıştır. Bir Müslüman’ın şehvetle bakabileceği kişi sadece kendi eşidir.  

Elbette insan yolda, çarşıda, pazarda yürürken gözü kapalı veya başı eğik yürüyemez. Böyle olunca da erkeğin kadını, kadının da erkeği görmesi kaçınılmazdır. Eğer bir erkeğin gözünün iliştiği kişi bir kadın ise gözlerini ondan hemen çevirmeli, o hanıma uzun süre bakmamalıdır. Bu kadın içinde durum aynıdır. Bakışı devam ettirmek şehvet nazarıyla bakış olarak algılanacağından İslami kurallara, İslami örf ve adetlere uygun değildir ve bu bakış yasaklanmıştır.

Bu konuda Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) Hz. Ali'ye (r.a):
"Ya Ali! Bir hanımla karşılaştığında ona arka arkaya bakma; birinci bakış hakkın ise de, ikinci bakışa hakkın yoktur." Buyurmuştur. (Tirmizî)

Yabancı erkekle yabancı kadının aynı ortamda bulunmasının zararlarından birisi de her iki tarafın kalbinin birbirine meyletmesi sebebiyle birbirilerine âşık olmaları ihtimalidir. Aynı ortamda bulunmanın uzun süre devam etmesi durumunda ise bu ihtimal daha da yüksek hale gelir.  

 Böyle olunca da aile yuvalarının yıkılması, evliliklerin harap olması gibi kötü sonuçlar ortaya çıkabilir.

Nitekim birçok erkeğin kalbi, çalışma ortamdaki bir hanıma meyletmiş bu durum sebebiyle erkek evini ihmal etmiş ve yuvasının yıkılmasına sebep olmuştur. Yine birçok kadın da aynı sebepten dolayı kocasını ihmal etmiş ve aile yuvasının yıkılmasına sebep olmuştur.  Daha vahimi nice boşanma olayı; aynı ortamda bulunan erkek veya kadının haram ilişkilere tevessül etmesi sebebiyle meydana gelmiştir. Bu haram ilişkinin meydana gelmesine neden olan başlıca sebep, erkek ve kadınının aynı ortamda bir arada olmaları durumudur.

Bunun içindir ki İslâm şeriatı, kutsal olan aile yuvasını koruma altına almak için yabancı erkekle yabancı kadının aynı ortamda bir arada bulunmasını “haram olan bir fiili işlemeye götüren sebep” olarak görmüş ve bu durumu zorunlu haller dışında yasaklamıştır.

Bizler Müslüman olarak tutum ve davranışlarımızın İslam’a uygun olup olmadığını değerlendirmek, eğer değilse İslam’a uygun hale getirerek ona göre yapmak zorundayız.

Aksi takdirde Allahın emirlerine boyun eğmemiş ve ona itaat etmemiş sayılırız. Şeytanın nefsimize hoş gösterdiği İslam’a uygun olmayan davranışlar sebebiyle hesabımız çok çetin ve sonumuz hüsran olabilir. Allah cümlemizi muhafaza buyursun ve sonu hüsran olan bedbaht kullardan eylemesin. Hesabı kolay olan bahtiyar kullardan eylesin. Âmin!

                                                                     Muammer Yeşiltepe  (26.01.2016)

Devamını Oku

İNSANLAR ÇILDIRMIŞ OLMALI

Evet, insanlar çıldırmış olmalı… Bu cümleyi yanlışlıkla falan yazmış değilim. İnsanlar gerçekten çıldırmış olmalı.!

Kendi kendimize bir soralım. Yolda yürürken, trafikte seyrederken, işimizde, evimizde, velhasıl gündelik yaşamın her safhasında muhataplarımızla karşılıklı ilişkilerimiz ne kadar olumlu?

Tutum ve davranışlarımız ne kadar normal? Acaba olması gereken gibi mi, yoksa olmaması gereken gibi mi?

Bu soruya evet, olması gereken gibi davranıyoruz cevabı verilebilir miyiz?

Eğer cevabımız; hayır ise, işte sorun tam da burada.

         Bu durumu biraz karikatürize edelim:

Mesela yolda yürürken bir kişi dalgınlıkla üstümüze geldi ve bizimle çarpıştı ve (özür dileme babında) pardon dedi. Tepkimiz nasıl olur sizce.. Pardon çıktı ayılar bollaştı.. der miyiz? Bilmiyorum sizi de maalesef birçoğumuz böyle söyler…

         Ya trafikte seyrederken; diyelim ki, iki araç çarpıştı. Tepkimiz nasıl olur? İki taraf arabadan iner, beyzbol sopaları ya da levyeler elde, kimin gücü kime yeterse, vur patlasın çal oynasın.. Yok, ben böyle davranmıyorum diyenler olacaktır.. Elbette herkes böyle davranmıyor olabilir ama böyle davrananlar azımsanamayacak kadar çok değil mi sizce?

         Bu örnekleri evimizde, işimizde, sosyal çevremizde, en çok da sosyal medyada yaşamıyor muyuz?         

Dünyada devletler arasında, Milletler arasında, kavimler arasında, inançlar arasında, kültürler arasında durum tıpa tıp aynı değil mi?

Herkes asabî. Herkes biri birine karşı kötü davranıyor. İnsanların biri birlerine karşı davranışlarında anlayış, sevgi, saygı, hürmet, muhabbet, hak hukuk gibi kavramlar yok olmuş durumda değil mi?

Maalesef birey olarak bizler, hep karşımızdaki kişi bize karşı saygılı olsun istiyoruz. İyi de biz karşımızdaki kişiye saygı göstermez isek o kişiden nasıl saygı bekleriz? Biz önce kendimiz adam gibi adam olmalıyız ki, karşımızdaki de bizi adam gibi adam görsün.

PEYGAMBER EFENDİMİZ (s.a.v.) KİŞİ KİŞİNİN AYNASIDIR DER!..

Bir gün Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) arkadaşlarıyla otururken Ebû Leheb meclise giriyor ve Efendimize;
- Yâ Muhammed birçok yerleri gezdim, senden daha çirkinine rastlayamadım.
- Doğru söylüyorsun Ya Ebû Leheb.
- Herhalde dünyanın en çirkini sensin.
- Haklısın Ya Ebû Leheb.

Biraz sonra Hz. Ali (radıyallahü anh) içeri giriyor ve şöyle diyor.
- Yâ Rasülallah bu dünyada senden güzelini göremedim.
- Doğru söylüyorsun Yâ Ali.
- Sana baktıkça içime huzur doluyor.
- Doğru söyledin Yâ Ali.

Mecliste bulunan ve bu konuşmalara şahit olan sahabe:
- Yâ Resûlallâh, biraz önce Ebû Leheb geldi “Ne kadar çirkinsin” dedi “Doğru söylüyorsun” dediniz; şimdi Ali geldi “Ne kadar güzelsiniz.” dedi, O’na da “Doğru söylüyorsun” dediniz. Hikmeti nedir? diye sorunca..
Efendimiz de: “Kişi kişinin aynasıdır. Kişi kendisi nasılsa, karşısındaki insanı da öyle görür” Buyurdular.
Demek ki bizler nasıl isek karşımızdaki kişiyi öyle görürüz. Bizler örf, adet, gelenek ve göreneklerine yabancı, kaba saba, kavgacı, şiddete meyilli bireyler olunca, sanki bu bir virüsmüş gibi toplumun tamamına bulaşıyor ve tüm toplumu etkiliyor. Hatta bu virüs öyle bir hale geliyor ki dünyanın tamamını etkisi altına alıyor.

         Bu iş böyle olunca da gücü yeten gücü yeteni eziyor ve güçlü olan zayıf olana yaşam hakkı tanımıyor.

İşte günümüzde güç bakımından zayıf kalmış Ortadoğu ve Afrika coğrafyasındaki durum..!

bu coğrafyanın her karış toprağında zulüm, acı, kan ve gözyaşı var.

Peki bu durum nasıl düzelecek ve bunun bir reçetesi var mı acaba?

Olsa gerek! Çünkü insanoğlunun bir yaratıcısı var ve o insanı reçetesiz bırakmamış.

Basit bir mekanik aletin ya da herhangi bir elektronik aletin kullanım kılavuzu olur da insanoğlunun kullanım kılavuzu olmaz mı? Var elbette…  

O halde hemen insanoğlunun kullanım kılavuzu olan Kur’an-ı Kerime bir bakalım.

“İnsanı önünden ve ardından takip eden melekler vardır. Allah’ın emriyle onlar insanı korurlar.” RA'D Suresi: ayet 11

Ne diyor kullanım kılavuzumuz? İnsanı koruyanlar var ve onlar insanı Allahın emriyle korurlar.

Madem insanı koruyanlar var. Biz neden korunmuyoruz o halde?

Devam edelim kullanım kılavuzumuza bakmaya…

“Şüphesiz ki, bir kavim kendi durumunu değiştirmedikçe Allah onların durumunu değiştirmez.” RA'D Suresi: ayet 11’in devamı…

Demek ki, korunmamız için durumumuzu iyi yönde değiştirmemiz lazım.

Peki değiştiremez ya da nefsimize ağır geldiği için değiştirmek istemezsek sonuç ne olur? Kullanım kılavuzunda o da yazıyor. Hele bir bakalım.

“Allah, bir kavme kötülük diledi mi, artık o geri çevrilmez. Onlar için Allah’tan başka hiçbir yardımcı da yoktur.” RA'D Suresi: ayet 11’in sonu.

İşte burada tehdit var. Demek ki, durumumuzu değiştirmez ve kendimizi iyi yönde düzeltmez isek, Allah kendini düzeltmeyenlere, kötülük isabet ettirecek ve o kötülük geri de çevrilmeyecekmiş. Kendini düzeltmeyen kimselere Allah, yardımcı da olmayacakmış…

Reçeteye baktık ve gördük ki, önce kendimizi iyi yönde düzeltmek zorundayız. Kendimizi düzelttiğimiz zaman Allah da bizim durumumuzu düzeltecek. Durumumuz düzelince de Allah bizim için kötülük dilemeyecek ve bize kötülük isabet etmeyecek. Bize kötülük yapmak isteyenlere de Allah fırsat vermeyecek. Kendini düzeltenin durumunu Allah da düzeltecek ve durumunu düzelttiği kuluna da yardım edecek.

Nitekim Allah Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyuruyor.  “İman edenlere yardım etmek ise, bizim üzerimizde bir haktır.” Rum Suresi: ayet 47…

Demek ki, hak ve adaletten kopmayan, işlerinde doğruluktan ayrılmayan kişinin Yardımcısı Allah’tır. Yardımcısı Allah olanın zaferi mutlaktır.  

Peygamber Efendimiz (sav) tüm hayatı boyunca Müslümanlara örnek olmuş ve ümmetine sadece Allah’tan yardım dilemelerini şöyle hatırlatmıştır:

“…Bir şey isteyince Allah’tan iste. Yardım talep edeceksen Allah’tan yardım dile. Zira kullar… Allah’ın yazmadığı bir zararı sana vermek için bir araya gelseler buna muktedir olamazlar.”

         Allahın yardımı sizlerin, bizlerin ve tüm Müslümanların üzerine olsun.

Selam ve dua ile…                               Muammer Yeşiltepe (23.01.2016)

Devamını Oku

HAİN KAYNIYOR ÜLKE

Ne hikmettir bu Ya Rab! Hain kaynıyor ülke

Tam da kucak açmışken, mazlumlara Türkiye

Koca bir asır geçti, süründükçe süründük

Emekledik, doğrulduk, ha kalktık ha yürüdük

Derken doğrulacaktık, bu kem gözlere battı

Üç beş kuruş uğruna, hain vatanı sattı

Kim bilir ne uğruna, taşeronluk yaptılar

Dünyevî menfaate, dinlerini sattılar

Çukur ötesi çukur, daha alçak seviye

Ne haysiyet ne şeref, tümü oldu tesviye

Din kisvesi altında, şeytanla iş tuttular

Mahşerde sorulacak, hesabı unuttular

Maşalık ettikleri, o eller kırılacak

Tüm bunların hesabı, bire bir sorulacak

Sizler ilk değilsiniz, bu son da olmayacak

Yapılan ihanetler, yapana kalmayacak

Tutmadı tutmayacak, dünyada nisabınız

Elbette görülecek, ukbada hesabınız  

                                     Muammer Yeşiltepe

                                            22.01.2016

Devamını Oku

DEVLET İDARESİ VE ÇOBANIN FERASETİ

Ülkemizde terör, cinayet, fuhuş, hırsızlık, her türlü alavere dalavere kol geziyor ve asayiş bir türlü sağlanamıyor. Bu gidişle de asayişin sağlanabileceği muhtemel görünmüyor.

Neden mi? Çünkü asayişi sağlasın diye devleti emanet ettiğimiz bazı yöneticiler, bir kısım idareciler ve birçok memur maaşını aldığı bu devlete ihanet edebiliyor. Görevini kötüye kullanabiliyor. Hatta devlet terörle savaşırken bu kimseler teröre destek verebiliyor. Yardım ve yataklık yapabiliyor. Dahası da var. Devletin insanları irşat etsin diye görevlendirdiği imam kılıklı bir hain çıkıyor medya önüne, devlet düşmanlarının propagandasını yapabiliyor, kendi devletine ise hakaretler yağdırabiliyor.

Anlayacağınız at izi it izine karışmış. Yok yok yanlış söyledim! At izini it izinden ayırmak kolay olur. İt izi, kurt izi, çakal izi birbirinin içine girmiş, ayırt edebilene aşk olsun!..

Peki bu işten nasıl kurtulacağız? Her iki tarafına da pislik bulaşmış bu değneği nasıl tutup temizleyeceğiz?

Bu soruyu, Osmanlıda yaşandığı rivayet edilen bir olayı hatırlatarak cevaplamaya çalışalım.

Bir zamanlar İstanbul’da; cinayet, fuhuş, adam yaralama, tecavüz almış başını yürümüş.

Vali ne yaptıysa, bir türlü güvenliği sağlayamamış. Bir taraftan da padişah sıkıştırıyormuş valiyi. Vali baktı gördü olacak gibi değil, İstanbul’u terk etmeye karar vermiş.

Sıradan birisi gibi giyinmiş. Tarlalardan, bağlardan, bahçelerden, tenha yerlerden yürüyerek Güngören sırtlarına varmış. Bakmış ki, bir çoban orada koyun otlatıyor. Selam kelamdan sonra Vali “ne olacak bu İstanbul’un hali” diye mırıldanmış. “Ne varmış İstanbul’un halinde” demiş çoban. Vali olan biteni anlatınca, çoban demiş ki, “beni İstanbul’a vali yapsalar, iki günde şehri düzeltirim”

Vali “Nasıl düzelteceksin söyle bakalım” demiş.

Çoban “Söylemem, yetkim olursa nasıl düzelteceğimi gösteririm” demiş.

Vali “yönetim kademesinde hatırı sayılır dostlarım var. Yetkiyi sana verdiririm”  demiş.

İki gün sonra çoban çıka gelmiş ve konuştuğu adamın vali olduğunu görünce, buyurun sayın valim geldim demiş.

Vali iki günlüğüne yetkiyi devretmiş çobana ve “Artık iki günlüğüne vali sensin, düzelt bakalım nasıl düzelteceksin?” İstanbul’un durumunu demiş çobana.

Yetkiyi alan çoban, derhal talimat vermiş. “İstanbul’u yöneten ne kadar müdür, amir, şef, komutan varsa hepsi falan çayırda toplansın” Zeytinburnu’nda (şimdiki Metro istasyonunun yakınlarında) bir çayırda toplamış hepsini ve tek sıra halinde dizmiş çayıra.

Çoban emir vermiş. “Sıyırın donlarınızı aşağıya”

Baktı ki, kimse aldırış etmiyor. “Vurun birini” diye emretmiş. Bir kişiyi vurdurup delik deşik ettirince, işin ciddiyetini anlayan idareciler anında indirmişler donlarını.

Bir de ne görsünler; 100 kişiden 70’i sünnetsiz.

Çoban bu sünnetsizleri adamakıllı çırptırmış ve hepsini görevden almış. Yerlerine Anadolu yiğitlerinden Müslüman idarecileri görevlendirmiş. Hakikaten kısa sürede İstanbul’da asayiş sağlanmış.

Bu olay dilden dile anlatılmış ve o çayırın adı Çırpıcı Çayırı olmuş.

Ne dersiniz? Böyle bir çobana ülkemizin de ihtiyacı yok mu?

Devlet terörle savaşıyor ama teröristler devletin tepesinde mecliste cirit atıyor. Çıkmayacak mı böyle bir çoban?

Ben inanıyorum ki, böyle ferasetli, cesaretli, kelle koltukta, yeri geldiğinde Allahtan başkasına eyvallah etmeyen, deyim yerindeyse halk nazarında deli Hak nazarında veli biri veya birileri bu çoban gibi davranarak bu pislikten devleti de milleti de kurtarabilir.

         Yeter ki, o kişiler bulunsun ve tam yetki ile yetkilendirilsin!...

SELAM VE DUA İLE

                                                       Muammer Yeşiltepe

                                                               02/01/2016

Devamını Oku